Bandung
Door: Jeffrey
Blijf op de hoogte en volg Jeffrey
19 Augustus 2014 | Indonesië, Bandung
18 augustus, 16:00, Jakarta (op het dak)
Ik zit op het dak, een zachte wind, en een heleboel lawaai van het overvolle verkeer. Ik zit tegenover een Duitse jongen dat nu uit zit te rusten van zijn vlucht inclusief 30 uur vertraging, mijn vlucht was zo slecht nog niet.
Ik zit nu even bij te komen en ga straks richting het station om naar Bandung te gaan met de trein.
Vanochtend na mijn ontbijt ging ik het naar het monumentale gebouw (google maar!) de trip zelf daar naartoe was eigenlijk veel leuker. Eerst onthaald door de receptioniste van het hostel: ‘Hello Jeffrey sluring!’ en buiten een taxi chauffeur. Ik vroeg me al af waarom er zo veel scooters hier rijden, maar het zijn dus taxichauffeurs. Een mooie scooter en een helm dat ik van hem kreeg van Hello Kitty. Achterop springen en hopen dat mijn zorgverzekering echt goed geregeld is. Scheurend over de weg tussen de alsmaar toeterende auto’s ben ik veilig en wel aangekomen. Daar bij de grote toren wat gebouwd is door een president ben ik door gelopen naar de grote moskee. Geweldig groot en mooi, en werd aangesproken door een of andere gids die me bij mijn hand nam en de moskee min of meer in sleurde. Daar kreeg ik een traditionele ‘jurk’ aan en hebben nog nooit zo hard door een moskee gelopen. Of hij was over enthousiast of hij had haast. Na het bezoekje vroeg hij zoals verwacht geld. Ik gaf hem maar een paar duizend roupia. Ik dacht dat is wel veel, eigenlijk was het minder dan 1 euro. Vandaar dat hij was beduusd keek, ja weet ik veel dat het zo weinig was?!
In de metro (scooter vond ik toch wel een groot risico) kwam ik aan de praat met een Indonesisch meisje rond de 20. Ze was zeer geïnteresseerd en vertelde volluit, de weg naar het hostel duurde dus erg kort. Ze vroeg om mijn telefoonnummer zodat we konden whatsappen. Nu is het min of meer mijn online gids. Handig!
19 augustus, 18:30, Bandung
Ik zit in mijn toch vreemde hostel. Er zijn niet veel gasten (2, waarvan ik) Het is gevestigd boveneen fysiotherapeut en alle taxi chauffeurs moeten even de tijd nemen om erachter te komen waar het is.
Gister avond ben ik vertrokken met de trein naar Bandung. Een stad ter zuiden van Jakarta. Hier is veel natuur te zien en een vulkanisch gebied. De treinreis ging prima, helaas was het donker en kon ik niet genieten van het uitzicht.
Vanochtend werd ik later wakker dan verwacht. Ik had slecht geslapen omdat er veel herrie buiten was. Achteraf waren het de soldaten die hiernaast aan het trainen waren op de atletiekbaan.
Zonder ontbijtje en zonder een planning ben ik maar vertrokken, weg van dit niet zo bijzondere hostel. Buiten trof ik allemaal kinderen met uniformen aan, het is natuurlijk een gewone schooldag voor hun. Uiteindelijk heb ik nog een aantal uitstapjes gedaan wat eigenlijk niet bijzonder was, en ben lang op zoek gegaan naar een reisbureau die mij op dat moment vertelde dat het niet de moeite meer waard was om een natuurgebied te bezoeken. Het was echt te ver. Helaas had ik dit eerder moeten regelen maar mijn hostel kon mij dit niet bieden. Toch was dit een zeer succesvol bezoekje want daar waren ook 2 Nederlandse mannen waarmee ik aan de praat ben geraakt. Een echte toeval, in een stad waar nauwelijks eigenlijk iets te beleven valt en waar eigenlijk nauwelijks toeristen zijn.
Na een praatje vertrokken zij weer en kwam ik hun later weer tegen. Daar weer aan de praat geraakt en besloten om met z’n drieën een stadstour te doen langs de oude Nederlandse gebouwen. Deze 2 mannen, die een relatie hadden met elkaar, hadden voorheen familie wonen die omgekomen waren, dus ze hadden ook echt een doel om het oude huis van 1 van de moeders te vinden en later nog vele andere plekken van omgekomen Nederlandse familieleden. Na heel wat geloop kwamen we veel gebouwen tegen en ook een oude bakkerij waar ze echte krentenbollen verkochten. Dus een krentenbol met een kopje thee, wat wil je nog meer?! Het leuke was dat zij ontzettend veel wisten en een gids hadden met wat welke gebouw was vroeger: een postkantoor, bioscoop, bibliotheek, stadshuis etc.
Na een hele wandeling (bij elkaar zeker 5 uur) hebben we nog wat gedronken bij een bar en weer afscheid genomen.
Morgen weer vroeg op. Mijn trein vertrekt om 7:00 richting Yokjakarta.
Ik zit op het dak, een zachte wind, en een heleboel lawaai van het overvolle verkeer. Ik zit tegenover een Duitse jongen dat nu uit zit te rusten van zijn vlucht inclusief 30 uur vertraging, mijn vlucht was zo slecht nog niet.
Ik zit nu even bij te komen en ga straks richting het station om naar Bandung te gaan met de trein.
Vanochtend na mijn ontbijt ging ik het naar het monumentale gebouw (google maar!) de trip zelf daar naartoe was eigenlijk veel leuker. Eerst onthaald door de receptioniste van het hostel: ‘Hello Jeffrey sluring!’ en buiten een taxi chauffeur. Ik vroeg me al af waarom er zo veel scooters hier rijden, maar het zijn dus taxichauffeurs. Een mooie scooter en een helm dat ik van hem kreeg van Hello Kitty. Achterop springen en hopen dat mijn zorgverzekering echt goed geregeld is. Scheurend over de weg tussen de alsmaar toeterende auto’s ben ik veilig en wel aangekomen. Daar bij de grote toren wat gebouwd is door een president ben ik door gelopen naar de grote moskee. Geweldig groot en mooi, en werd aangesproken door een of andere gids die me bij mijn hand nam en de moskee min of meer in sleurde. Daar kreeg ik een traditionele ‘jurk’ aan en hebben nog nooit zo hard door een moskee gelopen. Of hij was over enthousiast of hij had haast. Na het bezoekje vroeg hij zoals verwacht geld. Ik gaf hem maar een paar duizend roupia. Ik dacht dat is wel veel, eigenlijk was het minder dan 1 euro. Vandaar dat hij was beduusd keek, ja weet ik veel dat het zo weinig was?!
In de metro (scooter vond ik toch wel een groot risico) kwam ik aan de praat met een Indonesisch meisje rond de 20. Ze was zeer geïnteresseerd en vertelde volluit, de weg naar het hostel duurde dus erg kort. Ze vroeg om mijn telefoonnummer zodat we konden whatsappen. Nu is het min of meer mijn online gids. Handig!
19 augustus, 18:30, Bandung
Ik zit in mijn toch vreemde hostel. Er zijn niet veel gasten (2, waarvan ik) Het is gevestigd boveneen fysiotherapeut en alle taxi chauffeurs moeten even de tijd nemen om erachter te komen waar het is.
Gister avond ben ik vertrokken met de trein naar Bandung. Een stad ter zuiden van Jakarta. Hier is veel natuur te zien en een vulkanisch gebied. De treinreis ging prima, helaas was het donker en kon ik niet genieten van het uitzicht.
Vanochtend werd ik later wakker dan verwacht. Ik had slecht geslapen omdat er veel herrie buiten was. Achteraf waren het de soldaten die hiernaast aan het trainen waren op de atletiekbaan.
Zonder ontbijtje en zonder een planning ben ik maar vertrokken, weg van dit niet zo bijzondere hostel. Buiten trof ik allemaal kinderen met uniformen aan, het is natuurlijk een gewone schooldag voor hun. Uiteindelijk heb ik nog een aantal uitstapjes gedaan wat eigenlijk niet bijzonder was, en ben lang op zoek gegaan naar een reisbureau die mij op dat moment vertelde dat het niet de moeite meer waard was om een natuurgebied te bezoeken. Het was echt te ver. Helaas had ik dit eerder moeten regelen maar mijn hostel kon mij dit niet bieden. Toch was dit een zeer succesvol bezoekje want daar waren ook 2 Nederlandse mannen waarmee ik aan de praat ben geraakt. Een echte toeval, in een stad waar nauwelijks eigenlijk iets te beleven valt en waar eigenlijk nauwelijks toeristen zijn.
Na een praatje vertrokken zij weer en kwam ik hun later weer tegen. Daar weer aan de praat geraakt en besloten om met z’n drieën een stadstour te doen langs de oude Nederlandse gebouwen. Deze 2 mannen, die een relatie hadden met elkaar, hadden voorheen familie wonen die omgekomen waren, dus ze hadden ook echt een doel om het oude huis van 1 van de moeders te vinden en later nog vele andere plekken van omgekomen Nederlandse familieleden. Na heel wat geloop kwamen we veel gebouwen tegen en ook een oude bakkerij waar ze echte krentenbollen verkochten. Dus een krentenbol met een kopje thee, wat wil je nog meer?! Het leuke was dat zij ontzettend veel wisten en een gids hadden met wat welke gebouw was vroeger: een postkantoor, bioscoop, bibliotheek, stadshuis etc.
Na een hele wandeling (bij elkaar zeker 5 uur) hebben we nog wat gedronken bij een bar en weer afscheid genomen.
Morgen weer vroeg op. Mijn trein vertrekt om 7:00 richting Yokjakarta.
-
19 Augustus 2014 - 15:41
Sandra:
Hey Jeffrey,
Dank je wel dat we van jou reis mee mogen genieten, en net als alle verhalen van jou
zit er altijd een geweldig grappig stukje tussen. Jij maakt ook altijd iets komische mee.
Zie je zitten achter op die scooter met een hello Kitty helm hhahahaha sorry.
De reis die je tot nu toe beleeft , lijkt me hellemaal geweldig. Wat een top ervaring en
blijf het stoer vinden zo alleen . Ook al kom je heel veel mensen tegen .
Kijk uit naar je volgende verhaal. Fijne dag toegewenst Jeffrey.
Groetjes Sandra
-
19 Augustus 2014 - 16:06
Suleman :
Hoi Jef,
Die Nederlanders kom je ook echt overal tegen. Leuk om een stel te ontmoeten. Je had het over roepies dat geld gebruiken ze ook in Pakistan neem je een biljetje voor me mee hihi?
Tot je volgende verhaal,
Liefs Suleman Peter -
19 Augustus 2014 - 17:49
Yolanda:
Hey Jeff,
Super die reis die je aan t maken bent! Heel veel plezier daar. Ik ben wel een beetje jaloers op je maar ga gelukkig bijna zelf naar Thailand. Zoentje van mij. Oma Yolanda -
19 Augustus 2014 - 19:01
Joseline :
Hoi Jeffrey!
Leuk om weer een reisverslag van je te krijgen en wat schrijf je toch leuk, ik lees het allemaal met veel plezier.
De eerste ervaring heb je alweer in de pocket maar wel leuk dat je landgenoten ontmoet hebt die jou veel kunnen vertellen over het land.
Mooie voortzetting van deze reis.
Liefs van je "oud"e gepensioneerde collega Joseline. -
19 Augustus 2014 - 23:23
Oma Van Jeffrey:
HOI JOCHIE!!
Eens kijken of dit e-mailtje gaat lukken, van de week ook geprobeerd, maar ik zie ze niet
te voorschijn komen!! Wat heerlijk dat ik je op skype heb gezien!!
Ben heel blij dat je het naar je zin hebt! Je reisverslag is erg leuk, je maakt weer
het een en ander mee. Als je weer een keer bij mij bent, gaan wij samen ook mijn foto's bekijken.
Misschien zie je dan iets, waar jij ook geweest bent!!
Veel plezier, geniet ervan, een knuffel van je OMA
-
20 Augustus 2014 - 11:20
Maarten:
Heel toevallig dacht ik afgelopen maandag aan jou....en prompt daar arriveerd het reisverslag in mijn brievenbus...een beetje paranormaal zullen we maar zeggen. Weer een heerlijk verslag Jef. Ik beeld mij het helemaal in hoe jij je daar een weg baant door het land. In mijn gedachten is het iets tussen de stripheld Kuifje en Floortjes reisprogramma van BNN. Je vermaakt je in ieder geval prima en elke dag wordt weer een avontuur als ik het zo lees. Vooral de onverwachte dingen die je pad kruist zijn erg boeiend om te lezen. Helaas geloof ik niet in toeval dus wat er gebeurt tijdens je journey is geen toeval en moet zo zijn...per slot van rekening kwam je die 2 mannen tegen waar je toch een interessante wandeling mee hebt kunnen maken. Ik kijk weer uit naar je volgend verhaal Jef...het leest in ieder geval prettig weg. Geniet er van de komende reis dagen. Groetjes x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
