Weer thuis
Door: Jeffrey
Blijf op de hoogte en volg Jeffrey
07 September 2014 | Nederland, Purmerend
4 september, 21:30, Sanur
Ik zit op mijn bed. Het ruikt hier lekker en heb alles wat mijn hartje begeerd, maar later daar nog meer over.
De weg hier naartoe ging prima. Eerst de boot, toen de bus richting Sanur en toen vervolgens met de taxi naar het hotel wat ik had geboekt. Zelf vond ik wel dat ik een zeer aangenaam verblijf verdiend had na het reizen en heb een lux hotel geboekt. Bij aankomst bij het hotel belandde ik bij een mooie oprit. De mensen die daar werkte keken verbaasd toen ik met mijn backpackerstas uitstapte en met mijn slippertjes vol met zand. Niet echt passend aangezien de luxe entree. De medewerkers keken verbaasd en vroegen welk hotel ik had geboekt, met een grijns moest ik toch echt mededelen dat ik hun gast was. En inderdaad, ik stond op hun gastenlijst. Al gauw kwam een bediener mijn tas aannemen en kwam er iemand met een vers gemaakte sap en een koud washandje in verband met de hitte. Dat is beter!
Ik volgde uiteindelijk mijn tas en belandde in een wereld vol luxe, ik keek mijn ogen uit. Van een al prachtige pad, belande ik in een hofje met allemaal villa’s. Een prachtig zwembad en ligstoelen. Mijn villa was aan de begaande grond van het hofje. Ik trof een kamer aan met een prachtig bed. Bloemetjes erop, een badkamer wat nog groter is dan mijn eigen kamer thuis en ga zo maar door. Ik voelde met net als een expeditie robinson deelnemer. Zo blij als een kind alsof ik al maanden lang onder erbarmelijke omstandigheden heb geleefd! Nou ja, wel met ratten?
5 september, 13:00, Sanur
Ik zit in mijn villa, er zijn hier geen andere gasten en heb het zwembad voor mijzelf. Ik geniet, en rust lekker uit. Vanochtend werd ik wakker onder mijn heerlijke dikke lakens. Ik stap mijn bed uit, zet mijn radio aan via mijn tablet en nam het mee richting de stortdouche. Ik heb zelden zo genoten van een douche. Rond 10 uur stond een vrouw in het hofje speciaal op mij te wachten voor het ontbijt dat ze had klaargemaakt. Prachtig opgemaakt met allemaal bloemetjes eromheen.
Het zijn echt mijn laatste dagen. Ik geniet tot echt de laatste uren hier, al is naar huis gaan ook niet erg. Vandaag nog wat souvenirs gekocht en trof daar weer de pure Indonesische gastvrijheid aan. Ik wandelde over de boulevard en zag een pleintje met kleine winkeltjes. Ik liep er naartoe om te kijken. Nu is het algemeen bekend dat mensen iets willen verkopen maar alle medewerkers zagen me en begonnen te roepen, er kwam een vrouwtje letterlijk naar mij toe gerent. Er was geen ontkomen aan, ik moest en zal kijken. Maar hetgeen waar ik opzoek naar was hadden ze niet: een Indonesische vlag voor mijn collectie. Een probleem? Nee hoor, mijn man is al op zoek naar een vlag. Ik moest dus even een kwartiertje wachten en de vrouw begon te vertellen over haar bestaan. Het pleintje werkt samen. Ze verkopen allemaal hetzelfde en iedereen mag om de beurt een klant ontvangen, vandaar ze aan het roepen waren en dat ze rennend aankwam. Na een kwartier kwam haar man binnenwandelen: met een vlag! Deze kan mooi bij mijn collectie van alle andere gespaarde vlaggen van landen
7 september, 00:26, boven Maleisië
Mijn reis zit erop, ik zit het vliegtuig richting Amsterdam. Vanochtend werd ik vroeg wakker en had meteen besloten om deze dag nuttig te gaan besteden en goed af te sluiten. Ik ben mijn hardloopschoenen gaan pakken en langs de boulevard gaan hardlopen. Ik was niet de enige gek. Vele mensen van jong en oud waren aan het sporten. Sommige op de fiets, klassen in uniform aan het hardlopen, sommige mediteren in het zand en hier en daar een Yogaklas. Dit allemaal tijdens zonsopgang. Het zijn weer mooie momenten.
Na het hardlopen uiteraard in mijn mooie privé zwembad een duik genomen. Ik hou van dit leven! En voor ik het wist kwam mijn persoonlijke bedienster mijn tafel dekken voor mijn welverdiende ontbijt.
Ik zit in het vliegtuig na te denken. De 3 weken zijn voorbij. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik begon in Jakarta. Zoveel gebeurd, zoveel mensen ontmoet, van welgeteld 13 verschillende nationaliteiten! Met een voldaan gevoel keer ik terug, genoten tot de laatste uurtjes. Indonesië laat ik achter me, maar weet 1 ding zeker: Ik kom terug!
Ik zit op mijn bed. Het ruikt hier lekker en heb alles wat mijn hartje begeerd, maar later daar nog meer over.
De weg hier naartoe ging prima. Eerst de boot, toen de bus richting Sanur en toen vervolgens met de taxi naar het hotel wat ik had geboekt. Zelf vond ik wel dat ik een zeer aangenaam verblijf verdiend had na het reizen en heb een lux hotel geboekt. Bij aankomst bij het hotel belandde ik bij een mooie oprit. De mensen die daar werkte keken verbaasd toen ik met mijn backpackerstas uitstapte en met mijn slippertjes vol met zand. Niet echt passend aangezien de luxe entree. De medewerkers keken verbaasd en vroegen welk hotel ik had geboekt, met een grijns moest ik toch echt mededelen dat ik hun gast was. En inderdaad, ik stond op hun gastenlijst. Al gauw kwam een bediener mijn tas aannemen en kwam er iemand met een vers gemaakte sap en een koud washandje in verband met de hitte. Dat is beter!
Ik volgde uiteindelijk mijn tas en belandde in een wereld vol luxe, ik keek mijn ogen uit. Van een al prachtige pad, belande ik in een hofje met allemaal villa’s. Een prachtig zwembad en ligstoelen. Mijn villa was aan de begaande grond van het hofje. Ik trof een kamer aan met een prachtig bed. Bloemetjes erop, een badkamer wat nog groter is dan mijn eigen kamer thuis en ga zo maar door. Ik voelde met net als een expeditie robinson deelnemer. Zo blij als een kind alsof ik al maanden lang onder erbarmelijke omstandigheden heb geleefd! Nou ja, wel met ratten?
5 september, 13:00, Sanur
Ik zit in mijn villa, er zijn hier geen andere gasten en heb het zwembad voor mijzelf. Ik geniet, en rust lekker uit. Vanochtend werd ik wakker onder mijn heerlijke dikke lakens. Ik stap mijn bed uit, zet mijn radio aan via mijn tablet en nam het mee richting de stortdouche. Ik heb zelden zo genoten van een douche. Rond 10 uur stond een vrouw in het hofje speciaal op mij te wachten voor het ontbijt dat ze had klaargemaakt. Prachtig opgemaakt met allemaal bloemetjes eromheen.
Het zijn echt mijn laatste dagen. Ik geniet tot echt de laatste uren hier, al is naar huis gaan ook niet erg. Vandaag nog wat souvenirs gekocht en trof daar weer de pure Indonesische gastvrijheid aan. Ik wandelde over de boulevard en zag een pleintje met kleine winkeltjes. Ik liep er naartoe om te kijken. Nu is het algemeen bekend dat mensen iets willen verkopen maar alle medewerkers zagen me en begonnen te roepen, er kwam een vrouwtje letterlijk naar mij toe gerent. Er was geen ontkomen aan, ik moest en zal kijken. Maar hetgeen waar ik opzoek naar was hadden ze niet: een Indonesische vlag voor mijn collectie. Een probleem? Nee hoor, mijn man is al op zoek naar een vlag. Ik moest dus even een kwartiertje wachten en de vrouw begon te vertellen over haar bestaan. Het pleintje werkt samen. Ze verkopen allemaal hetzelfde en iedereen mag om de beurt een klant ontvangen, vandaar ze aan het roepen waren en dat ze rennend aankwam. Na een kwartier kwam haar man binnenwandelen: met een vlag! Deze kan mooi bij mijn collectie van alle andere gespaarde vlaggen van landen
7 september, 00:26, boven Maleisië
Mijn reis zit erop, ik zit het vliegtuig richting Amsterdam. Vanochtend werd ik vroeg wakker en had meteen besloten om deze dag nuttig te gaan besteden en goed af te sluiten. Ik ben mijn hardloopschoenen gaan pakken en langs de boulevard gaan hardlopen. Ik was niet de enige gek. Vele mensen van jong en oud waren aan het sporten. Sommige op de fiets, klassen in uniform aan het hardlopen, sommige mediteren in het zand en hier en daar een Yogaklas. Dit allemaal tijdens zonsopgang. Het zijn weer mooie momenten.
Na het hardlopen uiteraard in mijn mooie privé zwembad een duik genomen. Ik hou van dit leven! En voor ik het wist kwam mijn persoonlijke bedienster mijn tafel dekken voor mijn welverdiende ontbijt.
Ik zit in het vliegtuig na te denken. De 3 weken zijn voorbij. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik begon in Jakarta. Zoveel gebeurd, zoveel mensen ontmoet, van welgeteld 13 verschillende nationaliteiten! Met een voldaan gevoel keer ik terug, genoten tot de laatste uurtjes. Indonesië laat ik achter me, maar weet 1 ding zeker: Ik kom terug!
-
07 September 2014 - 11:03
Davy:
Welkom thuis reiziger! -
07 September 2014 - 13:04
Ronald:
Hallo jeffrey, welkom thuis weer in Purmerend, nu weer proberen de draad op te pakken in onze multicultie samenleving. -
07 September 2014 - 13:56
Maarten:
Eind goed al goed....aan alles komt ook weer een einde jef net als deze bijzondere vakantie die je gemaakt heb. Zoals jij genoten hebt kan ik zeggen dat ik op mijn manier genoten heb van jou avontuurlijke kuifjeverhalen daro in indonesie met al zijn eilanden en lokale culturen. Nu weer thuis in je vertrouwde omgeving en in een land waar dan blijkt dat toch wel bijna alles in de puntjes toe is geregeld qua structuur en infra en ga zo maar door. Zo zie je maar dat geluk te vinden is in die kleine dingendes levens...ik ben benieuwd naar je nieuwe avontuur miscchien wel in 2015...wordt vervolgd...maar dat is weer een ander verhaal...! -
07 September 2014 - 13:58
Wilma:
Zo vanmorgen om 5.30 uur opgestaan op mijn vrije zondag, om mijn kind van Schiphol te halen!!
Mam, ik ga wel met de trein naar Purmerend, nou dat doe je dus niet hè als je drie weken bent weg geweest!
Tuurlijk stonden we met nog meer ouders je op te wachten op het vliegveld!!!
Aankomsthal 4, het duurde natuurlijk langer als verwacht, of we waren gewoon zoals altijd te vroeg,
En daar kwam je vrolijk door de deuren met baard, heerlijk om je weer te zien!!
Vanavond eten we zoals afgesproken andijviestampot met een gehaktbal, en een zelfgemaakte appeltaart!!
Jeffrey het is weer heerlijk dat je weer thuis bent vooral de was, haha!!
Op naar je volgende vakantie, xxx
-
07 September 2014 - 15:31
Sandra:
Hey Jeffrey ,
Welkom thuis . heb onwijs genoten van jou verhalen. wat zal jij lekker eten vanavond .
groetjes van hier en kom je waarschijnlijk weer snel tegen .
Sandra x -
08 September 2014 - 01:17
Denise:
Welkom terug leuk om al je verhalen weer te lezen en je heen heb echt genoten en mooi afgesloten in luxe goed gedaan! Nogmaals welkom huis xxxx -
09 September 2014 - 14:51
OOMPIE RINUS:
..NOU, NOU, NOU! JOUW VERHALEN STEEDS VERVOLGD, KAN NIET OP!! ZEKER OOK WEER FIJN OM WEER THUIS BIJ MOESSIE TE ZIJN! VEEL GEZIEN EN BELEEFD, DAT ZAL JE ZEKER NIET VERGETEN!!
BESTE JEFFREY, DANK VOOR HET ZENDEN VAN JE BELEVENISSEN EN WE HOREN WEER VAN ELKAAR.
MET GROETEN, JE OOMPIE RINUS
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
