blog 6 Vientiane

27 augustus, 10:30, Vang Vieng

Ik zit op een gammel stoeltje naar de hangmatten waar een paar gasten hun roes uitslapen van de afgelopen nacht. Tot nu toe zie ik steeds dezelfde mannen (rond de 25 jaar) hier op dezelfde manier slapen: Rare roze rok aan, zwembandjes om de armen en rare schmink op hun kop. Iedereen loopt langs hun alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Gisteren was het de dag dat we zouden gaan tuben (met een band van de rivier af). Ik merkte aan mijn groep waar ik al 4 á 5 dagen mee op trek dat wij dezelfde visie hebben: nooit eindigen zoals die malloten in een hangmat. Wij waren toch allemaal licht gespannen aangezien velen er een paar wonden op overhoudt.
Bij aankomst van de plek stapte we uit de tuktuk en werden we door een van de velen medewerkers opgevangen. Ik ga nu niet hier zeggen dat ik de meeste hersencellen heb, maar deze hebben er hoogstwaarschijnlijk al een paar ingeleverd. Wat zich uitte in raar kleden en onwijs veel drinken (oftewel: zuipen) en een gespreksstof in een stembanden hadden: wat te zuipen en hoe te zuipen. Na een paar biertjes zijn we in de band gestapt en zijn gaan varen. Echter stonden er kinderen na 30 seconden al klaar met touwen om ons er weer uit te vissen. Een barretje dus waar je wat kon drinken. Deze routine hielt zich een paar keer aan en ik vroeg me dan toch echt af wat het nut is van het leven van deze mensen. Straal bezopen op een band, en dan eruit gevist worden door arme Laotiaanse kinderen, waarvan een paar kinderen zelf in het water zwommen om de toeristen veilig aan de kant te brengen. Zelf waren ze hier niet meer toe in staat. Vond ik het leuk? Zeker wel, vooral in een redelijk nuchtere toestand is het zeer vermakelijk om het spul te observeren. Voelde ik me oud? Ja dat ook!

Na het laatste barretje moesten we doorvaren voordat het donker werd. Een prachtige tocht langs de mooie bergen en dorpjes, genieten!

27 augustus, 22:30, Vang Vieng

Ik lig in mijn hangmat. Mn benen jeuken van de muggenbeten en mijn armen zijn licht verbrand. Weer een drukke dag achter de rug. Vandaag hebben we een scooter gehuurd. Een best aardige uitdaging hier in Laos, althans qua wegen.
Ongeveer 7 kilometer van de stad schijnen er een paar prachtige grotten en meren te liggen, de moeite waard om te bezoeken, aldus de eigenaar van het hostel. Eenmaal op de scooter was het gemakkelijk om de brug te vinden wat de route is naar de plaats van bestemming. Echter bestond de brug uit een gammel bamboe bruggetje wat met touwen bij elkaar werd gehouden. Eenmaal aan de overkant hielt het asfalt op en bestonden de wegen uit stenen, gaten en heel veel modder in verband met de buien van de afgelopen nachten. Uitkijken dus.
Na heel langzaam rijden, bijna op mijn snufferd gevallen te zijn, door een kudde koeien te hebben gereden en bijna een koe te hebben aangereden omdat hij plots uit de bosjes kwam lopen zijn we toch veilig aangekomen. Prachtige grote grotten en mooie bergen, wat is Laos toch een mooi land.

30 augustus, 11:00, Ventiane

Uitgeslapen en wel, op een mooie luxe rode stoel, airco aan en de Nederlandse radio aan. Dit is mijn manier van het afsluiten van een mooie reis. Ik ben aangekomen op mijn laatste bestemming: Ventiane, de hoofdstad van Laos. Een grote stad voor Laotiaanse begrippen, maar in vergelijking met Bangkok is dit een dorp. Ik ben hier 2 nachtjes en vanavond ga ik met het vliegtuig naar huis. Het aftellen van de uren is een werkelijkheid.
De laatste paar dagen heb ik mij voorgenp;omen om het rustig aan te doen, wat mij uiteraard niet gelukt is. Uren lang door een stad slenteren vind ik heerlijk, en zonder echt daadwerkelijk bewust te zijn waar ik loop heb ik toch onbewust alles gezien. Gisteren heb ik het COPE museum opgezocht. Een museum over de bombardementen in Laos, door de Verenigde staten. Ik was me er van bewust dat er veel ellende heeft plaats gevonden, maar nooit er bij stil gestaan dat er op de dag van vandaag er gewonden en doden vallen door ongeëxplodeerde bommen. Laos is in de Vietnam oorlog het meest gebombardeerd. In totaal zijn er meer bommen gevallen in Laos dan Duitsland en Japan tezamen in de tweedewereldoorlog. Indrukwekkend dus, en ook zeer relevant om de mensen hier beter te begrijpen. Hierdoor is ook een groot gedeelte van de armoede aan te danken. Slechte tot geen infrastructuur, 22% leeft onder de armoede grens, en een gedeelte van de kinderen kunnen niet naar school. Gelukkig zie je wel dat er aan de weg getimmerd wordt, maar men heeft hier nog een lange weg te gaan.

30 augustus, 20:30, Ventiane Airport

Ik zit bij mijn gate te wachten. Ik heb het warm en heb het gevoel dat ik al een beetje vlieg, de Sauvignon Blanc was dus niet zo een goed idee.
Om mijn vakantie in stijl af te sluiten had ik bedacht om te genieten van een overheerlijke Laotiaanse massage. Dagelijks liep ik langs een massage salon wat een perfecte locatie kent langs de brede uitgestrekte Mekong rivier. Een prachtplek, maar hoe het ook komt, iets houd mij tegen om daadwerkelijk naar binnen te stappen, echter vond ik dit het juiste moment.
Ik werd zeer vriendelijk onthaald en de massage was helemaal perfect, zal het niet dat de eigenaresse mij uitnodigde om lekker buiten op haar vlonder een wit wijntje te drinken, daarbij kwam er nog een meneer uit Frankrijk die voor zijn werk in Ventiane was en ook een wijntje kwam meedrinken. Toppunt van gezelligheid, en een super afsluiting. Echter moest ik haasten om mijn taxi niet te missen. Dan maar een tuktuk naar mijn hotel, en dan vanuit daar mijn taxi halen. Tijdens deze rit realiseerde ik me weer hoe weinig ik had gegeten en hoe ik reageer op witte wijn. Ik zou maar zeggen, ik vlieg eerder dan het vliegtuig. Kortom: nog nooit met zo weinig zorgen het vliegtuig ingestapt en ook nog nooit zo een unieke en spontane afsluiting gehad.

1 september, 13:00, Purmerend

Ik zit klaar om te vertrekken, mijn haar in de plooi, overhemd gestreken en nu nog snel mijn laatste blog op internet plaatsen. Ik ga straks mijn diploma in ontvangst nemen, wat een heel fijn gevoel geeft maar desondanks ben ik wel wat somber. Een logische reactie als je aankomt in een regenachtige Nederland. De boodschappen zijn al binnen en vanavond ga ik mezelf verwennen met een zelfgemaakte overheerlijke Thaise gerecht. Alsof ik nog even in het zonnige Thailand of Laos waan.

Tot slot wil ik iedereen bedanken voor de belangstelling, ik hoop dat jullie genoten hebben van de verhalen en wellicht tot volgend jaar!