Blog 6

Maandag 7 november, 13:00 Pokhara, Nepal

De stilte, de vriendelijkheid, de rust, de omgeving. Het is allemaal zo anders. Het voelt alsof ik in een totaal andere wereld ben gestapt. Ik kijk vanuit mijn balkon op de witte sneeuwtoppen van de Himalaya. De temperatuur is beduidend lager, maar wel aangenaam.
Vanochtend ben ik een stuk gaan wandelen, benieuwd hoe Nepal eruit ziet. Het valt me al meteen op dat er geen mensen achter je aanlopen. Ik heb een uur kunnen lopen zonder dat iemand me een product of service wil aansmeren. Ik kreeg bijna de neiging om zelf mensen aan te spreken.

Pokhara is een stadje aan een prachtig meer wat gemaakt is op toerisme. Terug te zien aan de grote hoeveelheid hotels en het aanbod van vele trektochten door de Himalaya.
Het blijft lastig om in een onbekend land meteen een planning te moeten maken. Ik heb geen reisgids, en het internet werkt slecht. Dus op naar een boekenwinkel om de o-zo bekende Lonelyplanet aan te schaffen. Zittend aan de kade van het meer haalde ik het plastic van mijn nieuwe reisgids eraf. Tot mijn vreugde zat er naast me een Nederlandse koppel die net terug zijn van een trekking door de bergen. Fijn om Nederlands te praten en fijn om informatie in te winnen.

Dinsdag 8 november, 18:00, Ghandruk, 1950m hoogte

Het enige wat ik hoor zijn de vogels, de krekels en de wind door de bomen. Sinds ik in Nepal ben is mijn bloeddruk weer op zijn normale waarde en merk ik aan mijzelf dat ik weer meer kan genieten van de omgeving. Ik ben na 2 uur lopen in een klein dorpje beland midden in de bergen. Ik heb een kamer tot mij beschikking wat mij doet deken aan de vroegere wintersportvakanties in Zwitserland. Qua geur, qua inrichting. Oud rood tapijt en een schilderij aan de wand waarvan je denkt ‘wie zal dat nou aan zijn muur hangen?’

Gistermiddag had ik de knoop doorgehakt. Ik wilde 7 dagen trekken naar de Anapurna base camp, oftewel ABC. Gelegen op een hoogte van 4130 meter. De manager kon voor een goede prijs een gids regelen en ik zou de volgende dag kunnen vertrekken. 1 probleem. Iedereen zie je met dikke jassen zeulen, bergschoenen, wandelstokken, mutsen, vesten, slaapzak. Mijn uitrusting bestaat uit nike schoenen , een vest en paar spijkerbroeken. ‘geen zorgen we gaan het regelen!’ aldus de manager. Daar zal ik maar op moeten vertrouwen.
De volgende ochtend nam de manager mij achter op zijn scooter om mij te helpen aan een voordelige uitrusting. Een jas, een muts, slaapzak en extra onderkleding en de wandelstok mocht ik lenen van de manager.

Om 11 uur kwam mijn gids, genaamd Lekh, me ophalen. Een man, geschat 32 jaar, vader van 2 kinderen gaat me 7 dagen op sleeptouw nemen door de bergen van de Himalaya.
Met een jeep reden we over de hobbelige wegen de bergen in. Langs kleine dorpjes. Uiteindelijk hield de weg op, hier begon mijn 7 daagse tocht.

Woensdag, 9 november, 19:00, Chhomrong 2090m hoogte

Het is koud, ik lig al in mijn bed. Hopend op meer warmte. Mijn benen doen zeer van het lopen. Vandaag heb ik 6 uur gelopen. Volgens mijn gids was dit nog maar het begin. Morgen 7 a 8 uur. Ik vrees nu al het ergste!

Vanochtend zijn we om 7:30 op stap gegaan. Een tocht met verschillende hoogte. Dan weer naar beneden dan weer naar boven. Onderweg kwamen we vele scholieren tegen. Gehuld in keurige uniformen. Op weg naar school, wat volgens mijn gids zeker 1,5 uur lopen is. Er zijn vele obstakels, een koe, paard of buffel op de weg of een rivier dat overgestoken moet worden. Het is er zo prachtig, hoge reusachtige bergen met daar tegenaan een paar dorpen geplakt tussen de rijsterassen.

Donderdag 10 november, 17:00, Deurali 3700m hoogte

Mijn lichamelijke gesteldheid kan ik als volgt samenvatten: een oud en kreupel berggeitje. Klaar voor de slachting.
Hieruit kan je opmaken dat het een zware tocht was. Ik zeg dit niet vaak, maar dit was werkelijk het zwaarste wat ik ooit heb gedaan. 8 uur lang lopen, veelal naar boven. Klauteren over rotsen met een laag zuurstof gehalte. Het was afzien. En dan zie je het dorpje waar je gaat verblijven in de verte. De redding nabij, mijn rustoord. Maar voor je het weet besef je je dat er een diep dal tussen zit met een rivier. Je bent vervolgens nog uren zoet.

Echter deed een warme douche wonderen. De gezelschap, bestaand uit vele verschillende nationaliteiten, maakt het enorm gezellig. Met name de Koreanen zijn lachwekkend. Hebben soms nog hun mondkapjes voor de mond en nemen alles mee wat mogelijk is. Eigen pannetjes, kopjes, bestek en zelfs hun eigen traditionele voedsel van thuis dat ze maar graag uitdelen aan ons.
De omgeving begint nu kaal te worden. Geen bomen meer en zijn in de wolken beland. Dit maakt het mysterieus.

Vrijdag 11 november, 17:00, ABC, 4130m hoogte

Een gevoel van blijdschap en trots. Ik ben aangekomen op mijn eindbestemming. Bloed zweet en tranen, maar ik ben er.
De gids gaf aan dat ik de hemel zou gaan betreden, zo mooi. Ik geef hem gelijk. Het is bijzonder mooi.
Een maanachtig landschap. Geen boom te vinden. Riviertjes half bevroren en omgeven met 1 van de hoogste bergtoppen van de wereld van meer dan 8000m. De lucht was blauw maar binnen 10 minuten zaten we in de wolken.

Vanochtend werd ik wakker in een tent. Een tent? Ja, een tent! Omdat er te weinig plek was in het hotel konden de gids en ik blijven slapen in de eetzaal, anders moesten we weer naar beneden lopen. Achteraf kwam er een grote groep met luidruchtige Zuid Koreanen. Erg gezellig, maar qua nachtrust niet bevorderend. Er stond buiten een tent. De gids vroeg zich af of dit een idee was. Tja, het vriest zowat, maar dit is wel een ervaring om nooit te vergeten. Of de gids er ook in mocht? Ach, waarom ook miet?
Achteraf een warme nacht, in verband met de 2 extra dekens.
Het was dan ook het gesprek van de dag aan het ontbijttafel waarbij mijn nieuwe Canadese vriendin vroeg of ik fijn lepeltje lepeltje lag met de gids.

Zaterdag 12 november, Chhomrung, 17:00, 2090m

Ik ga het verhaal weer herhalen. Alles doet zeer, ik voel me weer als een oud en mak berggeitje. Vanochtend om 7 uur gaan lopen tot 16:30. Voor iemand die dit gewend is, is het zwaar. Voor mij, totaal ongetraind is het zowat dodelijk. Wat we in 2 dagen naar boven gelopen hebben deden we het nu in 1 dag. De gids gaf aan dat het ook iets teveel is maar vertelde dat ik goedkoop wilde trekken en daardoor maar 7 dagen de tijd heb. In de reisgidsen schrijft men hier normaliter 10 tot 14 dagen over te doen.
Een overheerlijke tonijnpizza deed wonderen. Je gelooft het of niet, in Nepal maken ze overheerlijke pizza’s.

Zondag 13 november, Kuimi, 17:30

De stroom is uitgevallen, ik moet het hebben van een klein lampje van mijn e-reader. Vandaag heb ik na 2 dagen een warme douche kunnen nemen. Na volle dagen lopen is dit een heerlijk moment om al de viezigheid van je af te spoelen.
Ik slaap in weer een bergachtige dorpje. Hier wonen veelal rijstboeren. Ik ben de enige toerist die blijft slapen. Mijn lodge kijkt uit op een klein pleintje vol met bloemen. De zon is vroeg verdwenen achter de bergen waardoor het kouder is gaan worden. Ik vind het hier fijn. Ik hoor alleen de krekels en de rivier waar het smeltwater van de bergen doorheen stroomt. Een boek erbij en ik kan volop genieten. Morgen nog een paar uur lopen en dan zit het er alweer op.

Woensdag 16 november, Pokhara, 19:00

Ik ben op dit moment beland in mijn dip dag. Elk jaar heb ik er standaard 1. Dat bestaat uit nergens zin in hebben. Ik leg me er elk jaar bij neer. Een filmpje kijken, boek lezen en alleen voor het eten de deur uitgaan. Dit is ook niet gek na zoveel drukke dagen.

Morgen ga ik naar Chitwan national parc. Een natuurgebied waar neushoorns en olifanten te zien zijn.
Tot de volgende blog!