Kaaimannen/dolfijnen tocht
Door: Jeffrey Schurink
Blijf op de hoogte en volg Jeffrey
04 September 2011 | Suriname, Lelydorp
Hallo!
Het is al weer een tijdje geleden, het leven wordt ook langzamerhand normaal en we gaan de dingen die we raar vinden minder raar vinden. Toch blijft er bepaalde dingen erg vreemd. Achjah, het leven is hier ook zo anders!
Zondag, de dag na dat feest langs de rivier, zijn we weer naar whitebeach gegaan. Even lekker rustig aan doen en op het strand liggen. De volgende dag konden we gelukkig weer lekker uitslapen want we hadden een middag dienst
Een middag dienst begint hier van 14:30 tot 21:30. De meeste mensen liggen op het begin van de dienst allemaal te slapen en worden rond 16:00 zoals ze hier zeggen gebaad (gedoucht/gewassen) eigenlijk is de middag dienst een veel rustigere dienst dan de ochtend,wat ons ook meteen opviel. De collega’s waarmee we samen moesten werken gingen al gelijk toen hun dienst begon weer terug naar de zusterspost of gingen naar de winkel om te gaan eten. Dus al met al, we zaten al gauw alleen want iedereen was eten! De avond is verder weinig bijzonder.
Dinsdag had ik een afspraak met Cherryl, mevrouw van de directie. Ik wilde graag een gesprek met haar hebben omdat ze veel van de financiën afweet en me dus veel kan vertellen over hoe de zorg hier betaald wordt en hoe de zorgstelsels in elkaar zit. Dit was een behoorlijk nuttig gesprek. Hier kwam vooral naar voren dat de Surinaamse overheid erg tekort schiet en dat de zorgstelsels geen eenheid vormen waardoor de communicatie onderling slecht is.
Ook vertelde Cherryl dat er woensdag groot feest is vanwege het Suikerfeest van de islam en dat er dus lekker gegeten wordt die dag. Dit kwam me goed uit, want ik wilde nog steeds graag goed leren koken, en ben naar Roos gelopen, de kok van libimakandra en heb haar gevraagd of ik de volgende dag haar kon helpen met koken. Dit vond ze prima en moest me daar om half 9 in de ochtend melden. Zo gezegd zo gedaan, ik stond dus met mijn petje op vanwege het haar en ging haar helpen in de keuken. Roos had nog een mooie kookschort met beertjes en bloemetjes gekocht, en koken maar!. Dit was echt geweldig, iedereen kwam kijken want dit was uniek. Ondertussen natuurlijk veel kijken en meehelpen, maar ook veel verbazen. Hygiëne staat hier als ik het zo bekijk niet boven op het lijstje. Rob Geus zal zeggen: ‘hier word ik niet vrolijk van!’
Kippen dat in een bak met water staat te ontdooien, en dan het water gewoon leeggooien over de gehele vloer, Koelkast dat wegroest en nog kan staan doormiddel van bakstenen, Suikerpot met mieren, en dan de dekstel maar op de snijtafel eraf halen en wachten tot de mieren eruit zijn gelopen want dan kunnen we de suiker weer gebruiken! Echt bizar, maar het eten werd wel super lekker! Vandaag werd er bami gemaakt en die moest ik maken. Heel erg leuk om te zien hoe ze dit klaarmaken en uiteindelijk heb ik ook een paar bakken met bami meegenomen.
Die avond moesten we weer werken, maar dit was een avond wat we nog niet eerder hadden meegemaakt. Tijdens het douchen van een mevrouw,en dit was rond 19:30, dus het was al donker, viel de stroom uit. Het was geheel donker en ik stond met de douchekop en washandje in mijn hand. Gelukkig had ik mijn mobieltje nog om enigszins wat licht te maken en heb mevrouw gezegd dat ze maar moet wachten en dat ik zo terug kom. Gelukkig kwam een collega met een paar aangestoken kaarsen en hebben we ervoor gezorgd dat mevrouw snel afgedroogd werd en in bed gelegd werd.
Nu dat het donker was, hebben we besloten om iedereen maar gelijk op bed te doen want je zag niks meer. Dit was erg improviseren met de kaarsjes, maar wel erg romantisch. Tijdens de stroomstoring werd het ook nog eens druk op de spoedeisende hulp, en waren een paar dames druk aan het helpen met een mobiele bouwlamp op de hulppost. Erg spannend natuurlijk!
Gelukkig hadden we bij ons thuis stroom, dus konden heerlijk slapen met airco!
Vrijdag ochtend moest ik om 9:00 klaar staan, want de piano van de buurman werd gestemd zodat ik erop kon spelen. Zoals gewoonlijk kwam er maar niemand. Na een paar telefoontjes kwam ik erachter dat hij al geweest was maar de piano niet wilde stemmen. De piano was te oud en hij was bang dat de piano anders in zou gaan storten. Ik was natuurlijk erg teleurgesteld, ik wilde graag weer piano spelen. Ik heb dus aan de piano stemmer gevraagd of hij nog een adres wist waar ik piano kon spelen en hij verwees me door naar de muziekschool. Ik heb dus de muziekschool opgebeld en ze vertelde me dat ik welkom ben!. Ik de bus gepakt naar Paramaribo. Natuurlijk bij de verkeerde plek uitgestapt. Gelukkig werd mij door mensen uitgelegd hoe ik erheen moest lopen en na heel wat zoeken en vooral zweten kwam ik aan bij de muziekschool wat van de buitenkant niet te herkennen is. Via een achterdeurtje moest ik naar binnen en moest ik met een aardige mevrouw meelopen de trap op naar een kamertje. Hier stonden allemaal piano’s. Ik kreeg de sleutel en de afstandsbediening van de airco en ze wenste me veel plezier, tot over een uur!
Heerlijk gespeeld, ik kwam weer even bij, zal ik maar zeggen. Dit word dus mijn vaste piano speel ruimte.
Rond 16:00 werden we opgehaald door onze tour guide, want we zouden nog steeds de dolfijnen en kaaimannen tocht gaan doen. Keurig op tijd kwam hij ons ophalen en reden we richting de rivier. Stapte daar om een langwerpig bootje en gingen we richting de zee varen. Na een half uur zagen we de eerste dolfijnen. Sommige sprongen in de lucht en ze zwommen soms dichtbij de boot. Erg leuk om te zien! Na een tijdje gingen we een stuk terug varen en wat eten langs de kant, want we gingen ook nog in het donker de kaaimannentocht doen. Rond half 8 toen het donker was stapte we met ze allen in een gammel klein bootje. Een andere tour guide die ook mee was gegaan ging voorop. Echt een bobmarly met draidlocks van zeker een meter langs. Om de kaaimannen te kunnen zien moesten we een stukje de moerassen in. Met een zaklamp kon je ze heel goed zien, volg de rode lichtjes (weerkaatsing van de ogen) en je vind ze! Doormiddel van speciaal touw net konden we ze vangen. Grote kaaimannen waren het niet, maar ze hadden behoorlijk harde tanden. Iedereen wilde natuurlijk met zo een beest op de foto, dus hij kwam in alle handen terecht.
Na een tijd hadden we een kaaiman van minstens een meter tegen. Deze hebben we natuurlijk meteen gevangen, alleen liet per ongeluk de kapitein de kaaiman vallen in de boot, zonder iets om zijn bek heen en hij rende vervolgens door de hele boot. Erg eng als je opeens een kaaiman langs je benen voelt lopen. Iedereen zijn benen gauw omhoog en er voor zorgen dat we niet met de boot omkantelde. Gelukkig had de kapitein weer de kaaiman gevangen en konden we met een gerust hart onze benen weer neerzetten.
Rond 22:30 waren we weer thuis en gingen ons snel omkleden want we gingen stappen. Dit liep op het begin aardig verkeerd af. Toen we in de bus zaten werden wij het niet eens over de prijs. De chauffeur dacht natuurlijk: ah! Nederlanders, daar gaan we even geld uit zien te halen, en hij vroeg ons meer dan 10 keer het dubbelen van het normale tarief. Toen wij zeiden dat dit niet normaal was en uit gingen stappen, gooide hij de deur dicht en reed hard met ons weg. Wij hebben meteen mensen opgebeld om ons te komen helpen, maar gelukkig stapte medepassagiers uit en konden wij ook uitstappen, met het normale tarief.
Een aparte ervaring dus! Gelukkig werd het daarna erg gezellig en zijn we gaan feesten tot in de late uurtjes.
De volgende dag moeten we om 19:30 bij de collega zijn, want haar neef ging trouwen. Dit was een hindoestaanse trouwerij met heel veel rituelen en veel lekker eten. Wij gingen als eerst naar man toe, die daar aangekleed werd in een geelgewaad en hoed, met daarop een soort van kroon. Een heel gedoe dus! Na een tijdje ging de man naar zijn bijna vrouw en daar werd ook de huwelijk gesloten. Daar moesten ze in een soort versierde huisje zitten met allemaal familie en gelovigen die allemaal voor ons vage rituelen gingen doen. Na een tijd gingen we dansen en werd er volop gefeest.
Nou, het is weer een heel lang verhaal! Bedankt allemaal voor jullie reacties! Doorblijven gaan, erg leuk om ze te lezen! Ik heb ook trouwens nog wat foto's op facebook gezet, kijken dus!
Tot de volgende keer!
Reactie op reacties:
- Lin: je kan je hart ophalen met die dementerende, genoeg werk voor je te doen! Alleen zullen de collega’s jou minder snel begrijpen want dementie is hier pas net nieuw.
- Sylvie: wat leuk! Je word nog eens echt bekend in Zwitserland! Heb je na de uitzending nog veel reacties gehad?
- Sandra: bedankt voor je reacties, hou je mijn ouders nog een beetje in de gaten? Ik kan dat namelijk nu niet meer doen!
- Thera: Is goed! Ik ga koken!, nou zoals je al leest is mijn paino’tje geregeld! Ik heb jullie op Skype!
- Joselien: Wat! Zo veel!! Behoorlijk eind dus! Hoe was het feestje in de achtertuin?
- Opa en oma: nee heb zelf weinig last van de muggen, de dames allemaal wel. Ik ben waarschijnlijk niet lekker genoeg om te prikken, wat mij natuurlijk heel goed uitkomt! Nee we eten vaak alleen met ons huisje, met ze 3en.
- Erik: Hier een stukje lopen in de zon is al een topsport. En vooral werken met deze temperaturen is echt heel zwaar, misschien dat we nog een keer gaan hardlopen in de avond!
Het is al weer een tijdje geleden, het leven wordt ook langzamerhand normaal en we gaan de dingen die we raar vinden minder raar vinden. Toch blijft er bepaalde dingen erg vreemd. Achjah, het leven is hier ook zo anders!
Zondag, de dag na dat feest langs de rivier, zijn we weer naar whitebeach gegaan. Even lekker rustig aan doen en op het strand liggen. De volgende dag konden we gelukkig weer lekker uitslapen want we hadden een middag dienst
Een middag dienst begint hier van 14:30 tot 21:30. De meeste mensen liggen op het begin van de dienst allemaal te slapen en worden rond 16:00 zoals ze hier zeggen gebaad (gedoucht/gewassen) eigenlijk is de middag dienst een veel rustigere dienst dan de ochtend,wat ons ook meteen opviel. De collega’s waarmee we samen moesten werken gingen al gelijk toen hun dienst begon weer terug naar de zusterspost of gingen naar de winkel om te gaan eten. Dus al met al, we zaten al gauw alleen want iedereen was eten! De avond is verder weinig bijzonder.
Dinsdag had ik een afspraak met Cherryl, mevrouw van de directie. Ik wilde graag een gesprek met haar hebben omdat ze veel van de financiën afweet en me dus veel kan vertellen over hoe de zorg hier betaald wordt en hoe de zorgstelsels in elkaar zit. Dit was een behoorlijk nuttig gesprek. Hier kwam vooral naar voren dat de Surinaamse overheid erg tekort schiet en dat de zorgstelsels geen eenheid vormen waardoor de communicatie onderling slecht is.
Ook vertelde Cherryl dat er woensdag groot feest is vanwege het Suikerfeest van de islam en dat er dus lekker gegeten wordt die dag. Dit kwam me goed uit, want ik wilde nog steeds graag goed leren koken, en ben naar Roos gelopen, de kok van libimakandra en heb haar gevraagd of ik de volgende dag haar kon helpen met koken. Dit vond ze prima en moest me daar om half 9 in de ochtend melden. Zo gezegd zo gedaan, ik stond dus met mijn petje op vanwege het haar en ging haar helpen in de keuken. Roos had nog een mooie kookschort met beertjes en bloemetjes gekocht, en koken maar!. Dit was echt geweldig, iedereen kwam kijken want dit was uniek. Ondertussen natuurlijk veel kijken en meehelpen, maar ook veel verbazen. Hygiëne staat hier als ik het zo bekijk niet boven op het lijstje. Rob Geus zal zeggen: ‘hier word ik niet vrolijk van!’
Kippen dat in een bak met water staat te ontdooien, en dan het water gewoon leeggooien over de gehele vloer, Koelkast dat wegroest en nog kan staan doormiddel van bakstenen, Suikerpot met mieren, en dan de dekstel maar op de snijtafel eraf halen en wachten tot de mieren eruit zijn gelopen want dan kunnen we de suiker weer gebruiken! Echt bizar, maar het eten werd wel super lekker! Vandaag werd er bami gemaakt en die moest ik maken. Heel erg leuk om te zien hoe ze dit klaarmaken en uiteindelijk heb ik ook een paar bakken met bami meegenomen.
Die avond moesten we weer werken, maar dit was een avond wat we nog niet eerder hadden meegemaakt. Tijdens het douchen van een mevrouw,en dit was rond 19:30, dus het was al donker, viel de stroom uit. Het was geheel donker en ik stond met de douchekop en washandje in mijn hand. Gelukkig had ik mijn mobieltje nog om enigszins wat licht te maken en heb mevrouw gezegd dat ze maar moet wachten en dat ik zo terug kom. Gelukkig kwam een collega met een paar aangestoken kaarsen en hebben we ervoor gezorgd dat mevrouw snel afgedroogd werd en in bed gelegd werd.
Nu dat het donker was, hebben we besloten om iedereen maar gelijk op bed te doen want je zag niks meer. Dit was erg improviseren met de kaarsjes, maar wel erg romantisch. Tijdens de stroomstoring werd het ook nog eens druk op de spoedeisende hulp, en waren een paar dames druk aan het helpen met een mobiele bouwlamp op de hulppost. Erg spannend natuurlijk!
Gelukkig hadden we bij ons thuis stroom, dus konden heerlijk slapen met airco!
Vrijdag ochtend moest ik om 9:00 klaar staan, want de piano van de buurman werd gestemd zodat ik erop kon spelen. Zoals gewoonlijk kwam er maar niemand. Na een paar telefoontjes kwam ik erachter dat hij al geweest was maar de piano niet wilde stemmen. De piano was te oud en hij was bang dat de piano anders in zou gaan storten. Ik was natuurlijk erg teleurgesteld, ik wilde graag weer piano spelen. Ik heb dus aan de piano stemmer gevraagd of hij nog een adres wist waar ik piano kon spelen en hij verwees me door naar de muziekschool. Ik heb dus de muziekschool opgebeld en ze vertelde me dat ik welkom ben!. Ik de bus gepakt naar Paramaribo. Natuurlijk bij de verkeerde plek uitgestapt. Gelukkig werd mij door mensen uitgelegd hoe ik erheen moest lopen en na heel wat zoeken en vooral zweten kwam ik aan bij de muziekschool wat van de buitenkant niet te herkennen is. Via een achterdeurtje moest ik naar binnen en moest ik met een aardige mevrouw meelopen de trap op naar een kamertje. Hier stonden allemaal piano’s. Ik kreeg de sleutel en de afstandsbediening van de airco en ze wenste me veel plezier, tot over een uur!
Heerlijk gespeeld, ik kwam weer even bij, zal ik maar zeggen. Dit word dus mijn vaste piano speel ruimte.
Rond 16:00 werden we opgehaald door onze tour guide, want we zouden nog steeds de dolfijnen en kaaimannen tocht gaan doen. Keurig op tijd kwam hij ons ophalen en reden we richting de rivier. Stapte daar om een langwerpig bootje en gingen we richting de zee varen. Na een half uur zagen we de eerste dolfijnen. Sommige sprongen in de lucht en ze zwommen soms dichtbij de boot. Erg leuk om te zien! Na een tijdje gingen we een stuk terug varen en wat eten langs de kant, want we gingen ook nog in het donker de kaaimannentocht doen. Rond half 8 toen het donker was stapte we met ze allen in een gammel klein bootje. Een andere tour guide die ook mee was gegaan ging voorop. Echt een bobmarly met draidlocks van zeker een meter langs. Om de kaaimannen te kunnen zien moesten we een stukje de moerassen in. Met een zaklamp kon je ze heel goed zien, volg de rode lichtjes (weerkaatsing van de ogen) en je vind ze! Doormiddel van speciaal touw net konden we ze vangen. Grote kaaimannen waren het niet, maar ze hadden behoorlijk harde tanden. Iedereen wilde natuurlijk met zo een beest op de foto, dus hij kwam in alle handen terecht.
Na een tijd hadden we een kaaiman van minstens een meter tegen. Deze hebben we natuurlijk meteen gevangen, alleen liet per ongeluk de kapitein de kaaiman vallen in de boot, zonder iets om zijn bek heen en hij rende vervolgens door de hele boot. Erg eng als je opeens een kaaiman langs je benen voelt lopen. Iedereen zijn benen gauw omhoog en er voor zorgen dat we niet met de boot omkantelde. Gelukkig had de kapitein weer de kaaiman gevangen en konden we met een gerust hart onze benen weer neerzetten.
Rond 22:30 waren we weer thuis en gingen ons snel omkleden want we gingen stappen. Dit liep op het begin aardig verkeerd af. Toen we in de bus zaten werden wij het niet eens over de prijs. De chauffeur dacht natuurlijk: ah! Nederlanders, daar gaan we even geld uit zien te halen, en hij vroeg ons meer dan 10 keer het dubbelen van het normale tarief. Toen wij zeiden dat dit niet normaal was en uit gingen stappen, gooide hij de deur dicht en reed hard met ons weg. Wij hebben meteen mensen opgebeld om ons te komen helpen, maar gelukkig stapte medepassagiers uit en konden wij ook uitstappen, met het normale tarief.
Een aparte ervaring dus! Gelukkig werd het daarna erg gezellig en zijn we gaan feesten tot in de late uurtjes.
De volgende dag moeten we om 19:30 bij de collega zijn, want haar neef ging trouwen. Dit was een hindoestaanse trouwerij met heel veel rituelen en veel lekker eten. Wij gingen als eerst naar man toe, die daar aangekleed werd in een geelgewaad en hoed, met daarop een soort van kroon. Een heel gedoe dus! Na een tijdje ging de man naar zijn bijna vrouw en daar werd ook de huwelijk gesloten. Daar moesten ze in een soort versierde huisje zitten met allemaal familie en gelovigen die allemaal voor ons vage rituelen gingen doen. Na een tijd gingen we dansen en werd er volop gefeest.
Nou, het is weer een heel lang verhaal! Bedankt allemaal voor jullie reacties! Doorblijven gaan, erg leuk om ze te lezen! Ik heb ook trouwens nog wat foto's op facebook gezet, kijken dus!
Tot de volgende keer!
Reactie op reacties:
- Lin: je kan je hart ophalen met die dementerende, genoeg werk voor je te doen! Alleen zullen de collega’s jou minder snel begrijpen want dementie is hier pas net nieuw.
- Sylvie: wat leuk! Je word nog eens echt bekend in Zwitserland! Heb je na de uitzending nog veel reacties gehad?
- Sandra: bedankt voor je reacties, hou je mijn ouders nog een beetje in de gaten? Ik kan dat namelijk nu niet meer doen!
- Thera: Is goed! Ik ga koken!, nou zoals je al leest is mijn paino’tje geregeld! Ik heb jullie op Skype!
- Joselien: Wat! Zo veel!! Behoorlijk eind dus! Hoe was het feestje in de achtertuin?
- Opa en oma: nee heb zelf weinig last van de muggen, de dames allemaal wel. Ik ben waarschijnlijk niet lekker genoeg om te prikken, wat mij natuurlijk heel goed uitkomt! Nee we eten vaak alleen met ons huisje, met ze 3en.
- Erik: Hier een stukje lopen in de zon is al een topsport. En vooral werken met deze temperaturen is echt heel zwaar, misschien dat we nog een keer gaan hardlopen in de avond!
-
04 September 2011 - 17:37
Opa Carel/oma Ans:
Hoi Jeff,
Dat was effe 'n verrassing om 4 uur 's middags Nederlandse tijd, Jeffrey op Skype en dan wel 'n uur lang.
Leuk om je koppie weer eens te zien en alle verhalen te horen wat je zoal meemaakt daar in dat Suriname.
Zo te horen kunnen ze daar in dat tropenland wel wat leren wat de zorg betreft.
Ons zorgstelsel is dan wel duur hier, maar we hebben dan ook wat als je het nodig hebt. Dus we mopperen maar niet meer hier in Holland.
Is er nog wat nieuws hier in Holland?
Ja, wij gaan 11 sept. naar Kos, kijken hoe die Grieken daar met ons geld om gaan, zijn ze daar massaal aan het feestvieren of gaan ze iets met het geld verbeteren? We zullen wel zien.
Oma en ik hopen je regelmatig op Skype te ontmoeten en dan lekker kletsen over wat je zoal meemaakt.
Beste Jeff, tot gauw op Skype en wens je het aller beste
opa Carel
Nu ik (oma) nog even!!
Ja, het was enig je koppie weer eens te zien!!Het was weer ouderwets even kletsen hé? Ik heb trouwens goede voornemens zoals:je mag voortaan altijd het laatste tikkie houden en ik zal niet meer met water gooien vanaf 8 hoog!!! Dit laatste weet ik nog niet voor 100% zeker hoor, want ik vind het zelf ook wel erg leuk!!!Moet er nog even over nadenken!!
Zo zie je waar zo'n reis naar Suriname al niet goed voor is.
Maar de goede voornemens zijn er wel.
Aankomende week gaat het gewone leven weer beginnen. Als eerste de gymclub en Donderdag het koor!!
Ik verheug mij erop.
Nou lievie, we weten weer een heleboel van je, zijn we blij mee, dus tot een volgende keer!!
knuf van je Omi -
04 September 2011 - 18:38
Pa:
Hee Jef, leuk je mails te lezen, je maakt wat mee he, als aankomend verpleegkundige.
Wij vandaag Erik's tuin leeg gemaakt, bijna alle bomen gekapt, erg opgeruimd en een stuk lichter in huis.
We zijn redelijk op de hoogte door Skype en Facebook, we houden je in de gaten en laat je niet beroven, Groetjes Pa -
05 September 2011 - 05:56
Joseline:
Hi Jeffrey.
Erg leuk om je reisverslag te lezen, je schrijft leuk, vooral mee door gaan!
Wat maak je veel mee zeg, je moet er toch niet aan denken om in het pikkedonker met een kaarsje door o.h.9 te moeten huppelen, gelukkig is dat in Nederland niet mogelijk, hoewel...... je weet maar nooit.
En dan die enge kaaimannen! brrr. De dolfijnen zijn natuurlijk helemaal te gek. Wat een avontuur. Gelukkig heb je een geschikte piano gevonden om de vingers soepel te houden. Wat betreft het tuinfeest, dat heeft gisteren plaatsgevonden en was zeer gezellig. De weergoden waren zo vriendelijk om de regen binnen de perken te houden zodat het ook daadwerkelijk een tuinfeestje werd, welliswaar moest de partytent opgezet worden om de enkele druppels op te vangen. Jammer dat je er niet bij kon zijn,Het kon (roostertechnisch gezien) niet eerder plaatsvinden.De herfst heeft al goed zijn intrede gedaan, ook wat dat betreft zit je nu helemaal aan de goede kant van de wereldbol.
Nou Jeffrey nog veel goede werk ervaringen, kookplezier en mooi weer in het verre zonnige Suriname en tot de volgende mail.
Groetjes uit een nat Nederland. -
05 September 2011 - 06:56
Sandra:
Goedenmorgen jeffrey,
Wat een geweldig verhaal weer,en wat een ervaring maak je daar allemaal mee.Geen saai leventje daar.Ik moet af en toe verschrikkelijk lachen om de dingen die je mee maakt {sorry}.Het lijkt soms wel een komische film.Eerst met je witte broek,daarna dat omkleden ,dan verhuizen van huisjes ,op tilt door een kaaiman en dan ook nog eens een rare buschauffeur.Gelukkig heb je het erg naar je zin en geniet ik elke keer weer van je verhalen.ik wens je heel veel plezier toe .En ik kan niet w8ten op je volgende verhaal.
groetjes van ons
-
05 September 2011 - 08:59
Wilma:
Hey lieve jef,
Wat een heerlijk verhaal weer, ga zo door want we genieten ervan.
Dat je dat durfde om zo'n kaaiman vast te houden, eng hoor!!
Het is ook erg leuk om je op Skype te zien, hoop je gauw weer te spreken.
Ik ben nu 2 dagen vrij, het regent hier verschrikkelijk, dus geniet jij maar van de warmte en de zon!!
Morgen moet ik op Tymen passen, nou moet ik doe het graag natuurlijk!
Vrijdag ben ik met hem en Linda naar Alkmaar geweest, winkelen, echt iets voor Tymen maar er was gelukkig kermis in de stad, dus ja wat zeg je dan, als je niet lief bent dan....... en dat helpt he, chantage dus, hihi!!
Zijn in het reuzenrad met hem geweest, je keek over heel Alkmaar heen en je zag de duinen, heel leuk, Tymen vond het prachtig!!
Later mocht hij nog met een soort hengel ballen vangen, en mocht hij een prijs uit zoeken, een vrachtwagen brandauto, dus zijn dag was helemaal goed!!
Weekend gewerkt en nu dus vrij!! Al een beetje aan het inpakken voor Kos!!
Nou Jeffrey hoop je nog van de week te spreken, weet je je rooster al voor komende week?
Groetjes van je liefste moes, dikke kus!!
-
05 September 2011 - 12:00
Lin:
Hey die jef!!!
Weer een verhaal vol spanning en sensatie! Helemaal leuk!
Ik zie het helemaal voor me, die kaaiman wandelend door dat bootje, gillende meiden en een gillende jef met de beentjes in de lucht. En maar hopen dat dat bootje niet kantelt, want daar liggen de andere kaaimannetjes en kaaivrouwtjes te wachten... hahahaha
Hier alles goed, zolder is af, mooi geworden. Nu nog een stuker die de wanden en het plafond stukt en dan is het echt af! Verders is Tymen nu weer naar school:" Ik bil niet naar skool..." tja, dat leventje begint ook weer. Ach vrijdag gaan we lekker naar Disney, hopen op mooi weer dus!
Stuur je die zon ook nog effe deze kant op??? Niet alles voor jezelf houden he?!
Tot snel!!! Dikke kus je zus en haar twee mannen en???? -
05 September 2011 - 17:02
Madeleine:
Hallo Jeff!
Wat een schrijftalent! Leuk om te lezen wat er allemaal gaande is in Su!
Heerlijk voor je dat je je ook kunt uitleven op de piano.
In welk ziekenhuis werk je nu eigenlijk?
Groetjes Madeleine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
