de laatste dagen

Hallo allemaal!

Een tijd gelden alweer! Onze internet was namelijk uitgevallen. De bliksem was ingeslagen bij de buurman waar onze draadloos internet aan verbonden was. Dus nu een heel verhaal weer om te vertellen.

Ondertussen zijn de laatste dagen ingegaan. Mijn stage is afgelopen en we hebben nog de laatste week vol op genoten

Ach zo erg vind ik het niet dat ik weer naar huis ga. Stiekem mis ik jullie allemaal ontzettend en hoop jullie allemaal zo snel mogelijk weer te zien! Ik merk ook op dit moment heel erg dat ik dingen heel anders ben gaan bekijken in mijn leven. Vooral hoe belangrijk mijn vrienden en familie voor me waard zijn, want jullie mogen allemaal weten dat ik ze ontzettend mis! Daarbij is het ook weer ontzettend fijn om weer terug te zijn in je eigen omgeving. Alles weer op tijd, alles geordend en netjes, en vooral weer lekker uitgaan in Amsterdam zoals altijd. En het valt ook natuurlijk niet mee om met 5 meiden samen te leven, want wat zijn sommige vermoeiend haha!

Het afscheid is nu ook echt begonnen, de collega’s en de bewoners vinden het allemaal zichtbaar jammer en zeggen steeds dat ze ons erg zullen missen. Ik heb nu ook een mooi schrift gekocht zodat de zusters en bewoners als aandenken voor mij een leuke tekst en/of tekening erin kunnen zetten.

Even een tijdje terug in de tijd. Er is veel gebeurd dus genoeg te schrijven!

Nadat ik terug kwam van Awaradam moest ik zoals gewoonlijk weer stage lopen. In het weekend daarna zijn we met een leuk groepje naar de colakreek gegaan, wat volgens vele Surinamers in Nederland heel erg bijzonder is en waar je naartoe moet gaan wanneer je in Suriname bent. Echter was dit een groot park met zwarte water wat echt op cola lijkt. Ook is het wat een stuk kouder dan we gewent zijn van de andere strandjes waar we naartoe zijn geweest.

Op een donderdag was er iemand jarig van een andere groep in Paramaribo. De vraag was of ik ook gezellig langs wilde komen. Een gezellig avond met veel cocktailtjes. Deze avond zou ik ook met een auto door Paramaribo gaan rijden langs straten waar hoeren zijn en waar drugs verkocht wordt. Ik wilde namelijk ook graag de andere kant van Suriname eens zien. Wat gebeurd er nou in de nacht op de straten waar wij overdag overheen lopen? Maar zoals ik al zo vaak had meegemaakt, ging het weer eens niet door. Dus wij zijn met de mannen naar een Braziliaanse bar gegaan. De meiden stonden allemaal met te kleine en korte rokjes, en de mannen, soms veel te oud, stonden met een te hongerige blik langs de kant te kijken hoe de meiden aan het dansen waren. Voor de mede mannen was het een walhalla. Heerlijk al die mooi Braziliaanse meiden, maarja. Wat heb ik daar nou aan? Haha

Zaterdag de 23ste gingen ik met Cheraine, Iris en Joyce quad rijden. Voor de mensen die niet weten wat een Quad is: een quad is een krachtige motor maar dan met 4 wielen die makkelijk zich kan voortbewegen in een ruig landschap. Wij hadden een quad van 250CC, dus we rosten overal doorheen!

Op het begin moesten we natuurlijk heel erg wennen hoe dat ding werkt. Al gauw kregen we de smaak al te pakken en konden we steeds meer hogere drempels nemen. Toen we allemaal een beetje gewent waren gingen we over de weg richting onze weg waar we gingen rijden. Het was een klein weggetje dwars door de jungle. De avond daarvoor had het al behoorlijk geregend en moesten we door diepe modder plassen. Echt een geweldige ervaring! En soms rij je per ongeluk tegen een boom of diep de berm in. Ach dat is juist leuk! Jammer genoeg was Joyce iets te enthousiast en had ze een te scherpe bocht genomen. Plop! Daar lag ze!

Dinsdag hadden we met een familie lid van Joyce afgesproken. Zij kende hem zelf ook niet maar hij wilde ons graag ontmoeten. Hij werkt namelijk bij de Nederlandse ambassade. Hij wilde dus ons graag een rondleiding geven door onze ambassade. Rond 18:00 hadden we afgesproken in Paramaribo en hij zou ons daar ophalen samen met zijn vrouw. Maar we zijn erg goed ingeburgerd, dus we kwamen later. Dus het werd 18:10. Hij zelf was niet goed ingeburgerd, want hij kwam stipt op tijd! Lang de weg werden we opgehaald met een mooie auto en vanuit onze ontmoetingsplek gingen we meteen naar de ambassade. Eenmaal aangekomen stonden we voor een grote sterkte hek die netjes voor ons open schoof. Toen we het terrein op reden zag je al meteen wat een groot verschil met Suriname. Nette bakstenen straat, prullenbakjes langs de weg (die heb ik in maanden niet meer gezien!) en alles keurig netjes. De ambassade zelf is een mooi gebouw wat voor alle gemakken voorzien is. Tja, mocht onze grote vriend Desi Boutersen met een leger voor het hek staan, kunnen zij nog een paar weekjes overleven! Je weet maar nooit!

In het gebouw zie je dat het verschil enorm is. Wat een geld hebben wij! Alles is op orde, netjes en geregeld. Op zo een moment ga je het dus wel missen! Na onze rondleiding gingen we met hem mee naar zijn huis. Een groot huis met 24 uur per dag non-stop bewaking. Daar wat gedronken en een heerlijk toost gegeten en toen lekker uit eten! Al met al een super leuke avond!

Afgelopen week hadden we ochtend diensten. En ook meteen onze laatste week stage. Afscheid moest er dus genomen worden met de bewoners en collega’s. Donderdag hadden we een bingo georganiseerd voor de bewoners met leuke prijzen uiteraard. Dit viel goed in de smaakt bij de bewoners. Na de bingo had ik een eindbeoordeling gesprek. Alles was helemaal in orde en afgetekend! Het is nu ook echt voorbij! Jammer!

Vrijdag en zaterdag gingen we met onze tour guide naar Stonde eiland. Een schiereiland dat in de brokopondo meer ligt dat ontstaan is door een grote stuwdam dat gebouwd is om elektriciteit op te wekken. Deze tour was niet echt een tour die geboekt is, maar meer vriendschappelijk. Dus met zijn auto, en zelf boodschappen doen. Erg leuk dus! Die middag gingen we rond half 5 een boot op, en gingen vissen. Daar kregen we leuke stokken met een lijntje en een haakje eraan en gingen we vissen. En stom! We waren onze aas vergeten mee te nemen, maar daar hadden ze een mooie oplossing voor. Een rieten mand met brood erin. Goed schudden zodat er visjes eromheen komen zwemmen, en dan snel je mand naar boven trekken zodat de visjes in het mandje zitten, makkelijk!

Al gauw hadden we beet. Een piranha!! Dus we moesten erg goed uitkijken waar je hem vast pakte. Na vele vissen, waaronder een grote baars werd het al schemerig en gingen we weer terug. Daar gingen we onze vissen schoonmaken en bakken. Verser kan dus niet! Heerlijk!

De volgende ochtend werden we wakker door iets te luidruchtige Surinamers en zijn maar gaan ontbijten en lekker onze slaap gaan voortzetten in een hangmat onder een mooie boom!

De volgende dag moesten we weer vroeg op want we werden door de man van onze gids opgehaald om vervolgens naar haar huis te gaan. Daar stond een mooie zwart met groene hippie bus op ons te wachten die ons een stuk het binnenland in zou brengen. Met het ontbijt in onze handen gingen we richting Atjonie waar we vervolgens in een boot moesten om naar Menimi te gaan. Tijdens de bootreis kwamen we vele dorpen tegen. Na zeker anderhalf uur kwamen we aan op de plaats van bestemming. Een mooi ressort met hoge hutten waar we in gingen slapen. Wij sliepen met z’n 5en in een kamer onder een mooi klamboe tegen enge insecten. Wij kwamen rond 2 uur in de middag aan dus tijd om lekker te gaan zwemmen en de omgeving een beetje te bekennen. Deze avond gingen we een kampvuur maken met zijn allen. Wat een gezelligheid.

De volgende ochtend, na zeker 10 uur slapen, stond er al weer een heerlijk ontbijt klaar. Onze reisleidster had het weer prima voor elkaar en begon ons ook al langzamerhand als haar kinderen te zien. Deze dag gingen we dorpen bezoeken waaronder een school. Gelukkig was het niet zo lang varen en waren we snel op onze bestemming. Na een korte uitleg over het dorpje, wat op zich niet veel voorstelde qua primitiviteit kamer we aan bij het schooltje die we mochten bezoeken. Een hele mooie Surinaamse juf kwam al gauw naar ons toelopen en verwelkomde ons. Erg leuk zo een school! Wat een verschil. Hier hebben ze ook geen schoolbus maar een schoolboot! Tijdens onze bezoek waren de kinderen uit en voor je het wist stonden wij tussen de groen geruite overhemden.

Na onze dorp bezoek konden we nog even zwemmen bij een waterval, en gingen we weer terug naar Menimi. Alleen Iris had nog een droom. Ze wilde nog in Suriname een kip slachten. Tja, je zal maar zo een droom hebben! Dus zo gezegd zo gedaan. Iris een kip besteld die we langs het water konden meenemen in het bootje. Een witte zak met een kip, veel plezier er mee!

Eenmaal aangekomen was het natuurlijk tijd om de kip te slachten. Maar toen Iris de kip eenmaal in de ogen had gekeken kreeg ze toch een beetje schuldgevoel. Zo een lieve onschuldige kip! Maarja, uiteindelijk lag de kip toch echter zonder kop in een schaal. Maar gelukkig had Jeffrey een betere droom. Jagen met een lokale bewoner in de nacht. Dus ook dit kwam in vervulling!

Rond 22:00 werden we opgehaald door een lokale bewoner die haast geen Nederlands sprak. Hij brabbelde iets in het Surinaamse wat leek op dat we moesten wachten aan de andere kant van het ressort. Na een tijdje wachten kwam hij met een houten mini kano aanpeddelen. Wij wankelt instappen en proberen ons evenwicht te bewaren. Hij gaf een paar peddels naar voren waar Iris en Joyce zaten en gaf mij een plastic bordje en wees naar het water wat in onze kano zat, er moest dus tijdens het varen gehoosd worden. Echt pompen of verzuipen! Na zeker een half uur varen kwamen we aan bij onze geplande locatie. Wij stapte uit en moesten zijn spullen aanpakken. Een giga geweer met een tas vol met kogels, en een grote kapmes. Hij moest zich nog eerst even voorbereiden. Hij haalde een grote lamp met allemaal draadjes er nog aan en zette het op zijn hoofd. Haalde een accu eruit met een lichtknopje eraan. Even draaien aan de draadjes, erin schuiven en schijnen maar!

Na een paar foto’s met zijn geweer liepen wij het bos in, wat natuurlijk er heel anders uit zag dan overdag. Erg spannend dus! En hopen dat we dieren konden zien! Na heel wat gewandel stopte de jager en seinde naar ons dat we moesten stil staan. Hij met zijn geweer op scherp de bosjes in. Wij dus in spanning afwachten naar de schot die gelost zou gaan worden. Helaas, een grote kikker!

Jammer genoeg hadden we niks gezien, wel een mooie anaconda, maarja, dat heet nog niet jagen! Maar wel een geweldig leuke ervaring rijker!

De volgende ochtend weer een super lekker ontbijt en konden we weer even heerlijk genieten van al het moois om ons heen, want een paar uur later vertrokken we weer met de boot terug naar de bewoonde wereld.

De volgende ochtend weer op stap! Richting berg en dal. Een natuur park waar je kon kanoën en met een kabelbaan kon gaan van boom naar boom. Een super dag weer!

Vandaag Paramaribo in gegaan, de laatste inkopen doen.

Morgen, dus zaterdag, vertrek ik 20:20 en kom om 9:20 aan op Schiphol. Mijn vlucht nummer is: KL0714.

Tot in Nederland!