Bandung

18 augustus, 16:00, Jakarta (op het dak)

Ik zit op het dak, een zachte wind, en een heleboel lawaai van het overvolle verkeer. Ik zit tegenover een Duitse jongen dat nu uit zit te rusten van zijn vlucht inclusief 30 uur vertraging, mijn vlucht was zo slecht nog niet.
Ik zit nu even bij te komen en ga straks richting het station om naar Bandung te gaan met de trein.

Vanochtend na mijn ontbijt ging ik het naar het monumentale gebouw (google maar!) de trip zelf daar naartoe was eigenlijk veel leuker. Eerst onthaald door de receptioniste van het hostel: ‘Hello Jeffrey sluring!’ en buiten een taxi chauffeur. Ik vroeg me al af waarom er zo veel scooters hier rijden, maar het zijn dus taxichauffeurs. Een mooie scooter en een helm dat ik van hem kreeg van Hello Kitty. Achterop springen en hopen dat mijn zorgverzekering echt goed geregeld is. Scheurend over de weg tussen de alsmaar toeterende auto’s ben ik veilig en wel aangekomen. Daar bij de grote toren wat gebouwd is door een president ben ik door gelopen naar de grote moskee. Geweldig groot en mooi, en werd aangesproken door een of andere gids die me bij mijn hand nam en de moskee min of meer in sleurde. Daar kreeg ik een traditionele ‘jurk’ aan en hebben nog nooit zo hard door een moskee gelopen. Of hij was over enthousiast of hij had haast. Na het bezoekje vroeg hij zoals verwacht geld. Ik gaf hem maar een paar duizend roupia. Ik dacht dat is wel veel, eigenlijk was het minder dan 1 euro. Vandaar dat hij was beduusd keek, ja weet ik veel dat het zo weinig was?!

In de metro (scooter vond ik toch wel een groot risico) kwam ik aan de praat met een Indonesisch meisje rond de 20. Ze was zeer geïnteresseerd en vertelde volluit, de weg naar het hostel duurde dus erg kort. Ze vroeg om mijn telefoonnummer zodat we konden whatsappen. Nu is het min of meer mijn online gids. Handig!

19 augustus, 18:30, Bandung

Ik zit in mijn toch vreemde hostel. Er zijn niet veel gasten (2, waarvan ik) Het is gevestigd boveneen fysiotherapeut en alle taxi chauffeurs moeten even de tijd nemen om erachter te komen waar het is.

Gister avond ben ik vertrokken met de trein naar Bandung. Een stad ter zuiden van Jakarta. Hier is veel natuur te zien en een vulkanisch gebied. De treinreis ging prima, helaas was het donker en kon ik niet genieten van het uitzicht.

Vanochtend werd ik later wakker dan verwacht. Ik had slecht geslapen omdat er veel herrie buiten was. Achteraf waren het de soldaten die hiernaast aan het trainen waren op de atletiekbaan.

Zonder ontbijtje en zonder een planning ben ik maar vertrokken, weg van dit niet zo bijzondere hostel. Buiten trof ik allemaal kinderen met uniformen aan, het is natuurlijk een gewone schooldag voor hun. Uiteindelijk heb ik nog een aantal uitstapjes gedaan wat eigenlijk niet bijzonder was, en ben lang op zoek gegaan naar een reisbureau die mij op dat moment vertelde dat het niet de moeite meer waard was om een natuurgebied te bezoeken. Het was echt te ver. Helaas had ik dit eerder moeten regelen maar mijn hostel kon mij dit niet bieden. Toch was dit een zeer succesvol bezoekje want daar waren ook 2 Nederlandse mannen waarmee ik aan de praat ben geraakt. Een echte toeval, in een stad waar nauwelijks eigenlijk iets te beleven valt en waar eigenlijk nauwelijks toeristen zijn.

Na een praatje vertrokken zij weer en kwam ik hun later weer tegen. Daar weer aan de praat geraakt en besloten om met z’n drieën een stadstour te doen langs de oude Nederlandse gebouwen. Deze 2 mannen, die een relatie hadden met elkaar, hadden voorheen familie wonen die omgekomen waren, dus ze hadden ook echt een doel om het oude huis van 1 van de moeders te vinden en later nog vele andere plekken van omgekomen Nederlandse familieleden. Na heel wat geloop kwamen we veel gebouwen tegen en ook een oude bakkerij waar ze echte krentenbollen verkochten. Dus een krentenbol met een kopje thee, wat wil je nog meer?! Het leuke was dat zij ontzettend veel wisten en een gids hadden met wat welke gebouw was vroeger: een postkantoor, bioscoop, bibliotheek, stadshuis etc.

Na een hele wandeling (bij elkaar zeker 5 uur) hebben we nog wat gedronken bij een bar en weer afscheid genomen.

Morgen weer vroeg op. Mijn trein vertrekt om 7:00 richting Yokjakarta.