Yokyakarta

Vooraf:
Het gaat erg goed, zo alleen reizen. Het is een gemakkelijk land en alle mensen zijn hier bereid om je te helpen, aan vriendelijkheid is hier niet te kort. Het omgaan met toeristen is ook erg makkelijk, iedereen praat met elkaar, helpt elkaar en als er maar een kleine klik wordt bespeurd gaat men met elkaar op pad. Ik heb soms zelfs de behoefte om alleen op pad te gaan. Het mooie van mijn reis is met name andere culturen te leren kennen. Niet alleen van Indonesië maar ook van andere. In dit verslag heb ik ook een aantal Russen leren kennen waarvan je eigenlijk, al mag je het nieuws letterlijk nemen niks van moet hebben. Dit zijn geweldige mensen en zo zie je maar dat de wereld klein is en dat er weinig verschillen zijn op de mensen die hoog aan de top staan na.

20 augustus, 6:00, station Bandung

Het is nog vroeg. De zon begint nu langzaam op te komen. Ik heb mijn plekje al gevonden in de trein. Ik voel me erg rijk in de eksekutif klas.

De avond was toch nog aardig geslaagd. Ben nog even wat eten gaan kopen voor mijn reis van vandaag en op straat maar wat gaan eten. Een (bijna) onooglijk tentje vond ik er wel veilig uitzien. Ik nam plaats op een plastic krukje en hoopte maar dat het goed zou gaan aangezien ze geen Engels spraken. Tot mijn grote verbazing kreeg ik een perfect opgemaakte bord die je eigenlijk in een goed restaurant zal verwachten. Zo zie je maar, midden op straat.

De nacht was vreselijk. Een Koreaanse jongen checkte nog laat in en dat verstoorde natuurlijk mijn nachtrust. Hij sprak nagenoeg geen Engels en tot overmaat van ramp bleef hij maar met het thuisfront telefoneren. Rond 5 uur hoorde ik al een tijdje een plasticzakje ritselen. Eigenlijk gaf ik meteen die Koreaan de schuld, maar na een betere onderzoek zag ik een aantal grote ratten uit mijn tasje klimmen en schoten vlak langs mij onder het bed van mijn croissantjes. Weg ontbijt en weg nachtrust!


20 augustus, 8:15, in de trein

De vreselijke nacht heeft plaats gemaakt voor een geweldige reis. Na vertrek ben ik meteen in slaap gevallen en werd na een tijdje gewekt door de conducteur voor mijn kaartje, een ritueel dat in Nederland ook vaak voor komt. Op dat moment hadden we de drukke stad achter ons gelaten en reden we door prachtige bergachtige dorpjes met vele rijstvelden waar je zo nu en dan een rieten hoedje boven zag steken. Dit is pas genieten!

20 augustus, 18:00, Yokyakarta

Ik zit in het hostel en ben goed aangekomen. Weer een nieuwe stapgezet: met je gigantische backpackerstas achter op de taxiscouter. Volgens hem zou het makkelijk kunnen, en het klopte! Het hostel is een groot verschil met het vorige. Het is groot, voor het bedrag wat ik betaal zeker lux, en er kunnen hier veel trips geboekt worden. Ik heb al kennis gemaakt met een paar kamergenoten en hebben besloten om vanavond wat te gaan eten in de stad.

21 augustus, 18:00, Yokyakarta

Ik zit weer net als gister in het hostel. Ik ben moe, het was weer een lange dag. Vannacht heb ik lekker geslapen. Het bed is prima en sliep hoog, wat voor mij dit moment relevante informatie is aangezien de huisdieren die ook aanwezig kunnen zijn.
In de ochtend ben ik lekker gaan ontbijten en al snel kwamen mijn kamergenoten erbij aanschuiven om vervolgens de door te nemen, we hadden besloten om gezamenlijk de stad in te gaan. We zijn te voet richting het palijs van de sultan gegaan, wat eigenlijk niet zo heel bijzonder was, maar leuk om te zien.

22, augustus, 18:30, Yokyakarta

Ik zit weer in het hostel, weer moe, maar ga toch maar weer op stap. Het is en blijft gezellig, en wil toch eigenlijk niks afslaan. Vandaag heb ik met mijn Duitse kamergenoot een trip gedaan naar de 2 grote tempels hier in de buurt. Hierbij hadden ook 2 Russen zich aangemeld en gingen gezellig mee. De tempels waren mooi en groots, maar ook zeer toeristisch, wat ik erg jammer vind. Mensen die een stuk met je meelopen om iets onzinnigs te verkopen. Ik dacht eerst om een lelijke souvenir te kopen voor me moeder, puur om te pesten, maar heb me ingehouden.

Tussen de bezoeken aan de tempels zijn we ook met een jeep naar een vulkanisch gebied gegaan. Het was eigenlijk veel stof en veel vrachtwagens die stenen aan het verslepen zijn voor de bouw. Het was vooral een leuke trip in de jeep door de bergen.

In de avond ben ik met de Russen naar de stad gegaan om avond te eten. Daar hebben we plaats genomen op de grond waar ze rieten matjes hadden neergelegd. Je zit laag op de grond en zit naast vreemde, meestel Indonesische, mensen. Erg gezellig, en soms komen er een paar mensen langs met een gitaartje om hun liedjes te zingen, echt een super sfeer

Reacties:
@Sandra: Ja, leuk dat je me weer zo enthousiast volgt. Als ik weer in NL ben, kom gezellig foto’s kijken!
@Suleman: Klopt ik heb me vergist. Hier hebben ze Roupiah, en daar hebben ze Roepies. De koersen zijn wel verschikkelijk. Ik moet 1,5 miljoen pinnen om ongeveer 100 euro te hebben
@Joseline: Dag oud collega! Leuk dat je weer meeleest!! Hoe gaat het met de pensioen?!
@Oma: Gelukt!! Je kan het!!
@Maarten: Bedankt voor je complimenten. Ik zal wel kijken of ze hier een kuifje voor je hebben haha