Blog 2: Bangkok

5 augustus, 22:52, ergens boven west-Duitsland.
Op dit moment bevindt het vliegtuig zich, boven het donkere Duitsland.
Het is een fijn gevoel om nu ook daadwerkelijk te vliegen. Ondanks mijn stoere woorden dat het reizen mij makkelijk afgaat bekruipt mij toch altijd een raar en unheimisch gevoel wanneer ik alleen de douane passeer. Een gevoel van onzekerheid: in wat voor een wereld kom ik terecht? Maar ook een moment van het terugblikken van de gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Er is zoveel gebeurd in de periode tussen nu en mijn vorige reis van Indonesië.

6 augustus, 12:36, ergens boven India.

Mijn laatste vlucht om Bangkok te bereiken is alweer een feit, de overstap op Abu Dahbi, wat behoord bij de rijke Arabische Emiraten, is gemaakt. De uiterst vriendelijke reclamespotje over het vliegveld (lachende en geduldige mensen) kwam niet overeen met mijn werkelijkheid. Eenmaal op het vliegveld heerste er een chaos van mensen die aan het duwen en trekken waren om zich een weg te banen naar hun gate en de beveiliging die niet anders konden dan heel onvriendelijk te kijken om ervoor te zorgen dat die Indiërs niet massaal met de gehele familie tegelijk door de beveiligingspoortjes liepen.

7 augustus, 10:22, Bangkok.

Ik voel me wat leeg, ik zit met mijn notebook in de gezamenlijke ruimte en zit te wachten totdat mijn zeer vriendelijke Zuid-Koreaanse bovenbuurvrouw klaar is met douche.
Gisteravond kwam ik rond 19:00 aan op het vliegveld van Bangkok. Een verademing in vergelijking met Abu Dahbi. Mensen die rustig en vriendelijk lachen. De Douane passeren ging zeer efficiënt, geld halen, tas van de band trekken en maar snel een taxi pakken om lekker snel naar mijn hostel te gaan.
Onderweg zijn er velen wegen, hoge gebouwen en velen foto’s van de koning en koningin die hier erg geliefd zijn in Thailand.
Eenmaal in het hostel meteen maar even de buurt verkennen en wat gaan eten. Aan de Patai, genieten! En wie ontmoet je aan een van de tafels? Ja, een Nederlander! Waarbij het eerste emmertje met een cocktail erin (bucket) een feit was.

7 augustus, 18:50, Bangkok.

Mijn rug is nat van het zweet van de hitte, mijn voorhoofd nat vanwege de overheerlijk rode curry op straat. Vandaag ben ik naar de Grand Palace gaan lopen. Een behoorlijk stuk, wanneer het erg warm is. Echter kwam ik in een invasie terecht van Chinezen. Duwen, trekken, overal vlaggetjes zodat ze enigszins braaf achter de gids lopen. Dus voor diegene die naar China gaan, succes!
Op straat is er veel te zien. Etenstentjes zie je overal, bij elke hoek staan er mensen die je vragen om een massage, tatoeage, maatpak etc. Blijven lachen en verder lopen dus.
Ik heb vandaag nog een paar trips kunnen boeken en een trein ticket naar het noorden: Chiang Mai.
Echter loop ik altijd tegen mijn iets minder ontwikkelde kant aan: onderhandelen. Waar sommige er een sport van maken om zo goedkoop mogelijk te reizen, kijken vele reizigers mij altijd schaapachtig aan als ze horen hoeveel ik betaald heb. Ik zou zo graag wat onvriendelijker willen kunnen zijn.